Το ευλογημένο δένδρο της Ελιάς, σύμβολο στην αρχαιότητα της Θεάς Αθηνάς, δεν είναι δυνατόν να λείπει από τις καλλιέργειες του Έλληνα αγρότη.
Μαθημένος και εγώ από τους μπαρμπάδες μου και τις γιαγιάδες στο χωριό, έμαθα να αγαπώ και να καλλιεργώ τις ελιές που μου έγραψε η γιαγιά, αλλά και τις καινούργιες φυντάνες που φύτεψα μόνος μου.
Θυμάμαι εκείνες τις γούβες που είχε ανοίξει η μπουλντόζα, όταν φύτευα τα νέα δεντράκια ελιάς, έμπαινα ολόκληρος μέσα μέχρι το λαιμό σχεδόν.
Τότε ήταν τα πρώτα φυντάνια που έβαζα σε δικό μου χωράφι, και ένιωθα από την κούραση ότι θα μείνω μέσα σε καμιά γούβα μαζί με την ελιά.
Τώρα που βλέπω τα φυντανάκια να έχουν γίνει σχεδόν ολόκληρα δέντρα και να αποδίδουν τον πρώτο τους καρπό , νοιώθω ότι οι κόποι μου δεν πήγαν χαμένοι.
Μαζί με τα νέα αυτά δέντρα αυξήθηκαν και οι υποχρεώσεις σε καλλιέργεια, κλάδεμα, και συγκομιδή του καρπού. Όπως έλεγε και ο θείος Νίκος, «η ελιά για να σου δώσει το λάδι της, σου βγάζει το δικό σου», και έτσι είναι. Το έχω εμπεδώσει αυτό το ρητό στην πράξη.
Όταν όμως έρχεται η στιγμή να παραλάβεις το λάδι από το ελαιοτριβείο, σε αποζημιώνει για τον κόπο σου το άρωμα, το χρώμα και η γεύση του φρέσκου λαδιού.
Αν συνεχιστούν και τώρα, θα έχουμε πολύ καλή χρονιά και φέτος όπως πέρσι, καθότι το σημείο που είναι οι ελιές είναι προσήλιο, και η αναλογία τους με το λάδι έρχεται 1:3-1:4.
Το βλέπω φέτος, με τόση παραγωγή, να φορτώνω τα σακιά με τις ελιές στο BMW μου , και να το κάνω αγροτικό, αφού δεν έχω άλλο αγροτικό.
Καλό κουράγιο και φέτος λοιπόν, για τη νέα σεζόν συλλογής του καρπού της ελιάς που αρχίζει από τις 25 Νοέμβρη, μετά της Αγ. Αικατερίνης.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου