Ο τρύγος

Τα σταφύλια πλέον έχουν ωριμάσει και είναι έτοιμα να τρυγηθούν.

Άλλα θα συσκευασθούν σε τελάρα για φαγώσιμα, και άλλα θα πάρουν το δρόμο του κρασιού.

Οι ποικιλίες που ευδοκιμούν στην περιοχή μας, και τις οποίες σκέφτομαι να καλλιεργήσω στο μέλλον, είναι από τα φαγώσιμα κυρίως η σταφίδα και για κρασί ο ροδίτης και το καμπερνέ.

Το αμπέλι για να αποδώσει ποσοτικό και ποιοτικό καρπό, θέλει αρκετή φροντίδα και επεμβάσεις στο φύλλωμά του, και στο χώμα.  Επίσης από τα τέλη Αυγούστου και μετά, όσοι δεν το έχουν μαζέψει, πρέπει να το σκεπάσουν ώστε να μην βραχεί και χαλάσει.

Ο ροδίτης έχει διάφορες ποικιλίες, αυτή που έχω δοκιμάσει, παράγει κίτρινο κρασί, πολύ γευστικό και αρωματικό. Το όνομα της ποικιλίας δεν το γνωρίζω, γιατί δεν έχω ασχοληθεί εκτενώς με το σπορ. Άλλη μία ποικιλία βγάζει χρώμα ελαφρώς ροζέ (μεταξύ κίτρινου και σομόν), το οποίο έχει πιο μεστή γεύση σε σχέση με το κίτρινο το οποίο είναι ελαφρύ στη γεύση.

Το καμπερνέ είναι το πιο δυνατό από τα άλλα, έχει κόκκινο βαθύ χρώμα και ωραίο άρωμα.

Είναι πολύ δυνατό κρασί και πίνεται μόνο με καλό μεζέ.

Ερασιτεχνικά έχω ασχοληθεί με την παραγωγή κρασιού πάρα πολλά χρόνια. Τις περισσότερες φορές με επιτυχία, και χωρίς τη βοήθεια οινολόγου, ή την προσθήκη χημικών βελτιωτικών.

Ο καλύτερος συνδυασμός ήταν με την ανάμειξη κίτρινου μούστου με κόκκινο. Το αποτέλεσμα ήταν ένα γευστικό κρασί, όχι δυνατό, με υπέροχο ρουμπινί χρώμα.

Η παραγωγή του κρασιού μου, γινόταν με μούστο που προμηθευόμουν από συγχωριανούς μου παραγωγούς.

Έχω κρατήσει ένα κομμάτι γης το οποίο το προορίζω για την καλλιέργεια αμπελιού.

Σκέφτομαι να βάλω ποικιλία για φάγωμα και για την παραγωγή κρασιού.

Όπως λέει και το ρητό «οίνος ευφραίνει καρδίαν».

Καθότι οι μέρες που έρχονται προβλέπονται δύσκολες, απαραίτητα για την επιβίωσή μας είναι τα τρία στοιχεία, τα οποία «κράτησαν» τους ανθρώπους σε δύσκολες περιόδους στο παρελθόν. Αυτά είναι το σιτάρι, το λάδι και το κρασί.

Άντε και με λίγη τύχη, το πολύ-πολύ, να κερδίσουμε κανένα χαρτζιλίκι παίζοντας Blackjack.